‘We hopen dat we niet voor niets zijn gevlucht’

familie Aktas aan de eettafel

Voor de rubriek ‘Hart & Ziel’ in de PZC interviewde ik Ahmet en Semihat Aktas, die in 1997 los van elkaar vanuit Turks Koerdistan vluchtten voor het oorlogsgeweld en noodgedwongen hun zoontje van twee moesten achterlaten. Via een barre tocht door Europa vonden ze elkaar uiteindelijk terug in Nederland en bouwden er een veilig bestaan op voor zichzelf en hun vier kinderen.

Het werd een gesprek over zelfvertrouwen, respect, humanisme en over aarden in een vreemd land. Of zoals ze het zelf zeggen: “Onze boom werd in één klap omgehakt en in Nederland geplant, maar onze wortels zitten nog in de grond van Turks Koerdistan.”

Meer lezen over hoe zij leven? Klik hier.